หนูผิดหรอค่ะที่หนูเป็นคนเชื่อคำพูดคนที่สำคัญที่สุด

[เมเปิ้ล]

สวัสดีค่ะ คุณครูสมศรี(ครูสวย)

ครูขาวันนี้หนูมีเรื่องกลุ้มใจอีกแล้ว

หลายคนอาจจะมองเป็นเรื่องไร้สาระ

แต่ครูค่ะหนูรับไม่ได้จริงๆ

วันนึงหนูบอกคุณแม่ว่า "แม่พุ่งนี้พาเมย์ไปซื้อหนังสือได้มั้ย"

(จะไปซื้อแบบฝึกหัดจะสอบเข้าเตรียมอุดม)

แม่ก้อตอบตกลงค่ะว่าได้เด๋วแม่จะพาไป

หนูก้อรอค่ะพอถึงวันที่แม่ต้องพาไป

แม่ก้อไม่พาไป ผลัดไป 2 วันแม่ก็ไม่พาไป

ทั้งๆที่แม่รับปากเป็นอย่างดี

แต่แม่ก็ไม่พาไป วันนี้แม่บอกว่าจะพาไปแน่นอน

แต่แม่ก็ไม่พาไปอีกแล้ว แล้วแม่ก็ถามหนูว่าโกรธมั้ย

หนูบอกว่าไม่โกรธ แต่ข้างในหนูคิดว่า หนูไม่ได้โกรธ

จริงๆแต่ว่ามันเป็นความรู้สึกที่เสียใจมากกว่า

ที่ว่าทำไมไม่รักษาพูด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่ไม่รักษา

คำพูดกับหนูแต่เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้


หนูจะไปบอกแม่เลยให้พาไปถ้าหนูไปเองเป็น

หนูอยากทำอะไรด้วยตัวเองได้บ้าง

หนูอยากกับบ้านเองบ้าง

หนูอยากไปไหนเองบ้างโดยที่ไม่มีใคร

แต่แม่ไม่เคยเลยไม่เคยให้หนูไปเองเลย

แต่ครูรู้มั้ยค่ะว่าเวลาหนูจะไปเรียนหรืออยากไปที่ไหนก้อแล้วแต่

หนูต้องรอให้ท่านพาไป บางครั้งก้อมีพูดประชดกัน

แบบว่า  วันนี้เสียเวลาแต่มานั่งส่งลูก  ครูรู้มั้ยค่ะว่าคนเป็นลูก

รู้สึกอย่างไงเราได้แต่ยิ้มแบบขมขื่นไป

แต่ในใจหนูคิดว่าถ้าหนูไปเองเป็นหนูก็ไม่อยากเป็นภาระให้ใคร

หรอก  บางครั้งพี่หนูก็ด่าว่าแค่เนี่ยไปเองก็ไม่เป็น ครูหนูไม่ใช่

ไม่อยากไปเอง แต่หนูไปไม่เป็น บางครั้งก้อบอกว่า ชอบทำตัว

ให้เป็นภาระของคนอื่น   หนูได้แต่เข้มแข็งต่อหน้าทุกคนที่ว่า

หนู แต่ครูรู้มั้ยค่ะเวลาที่หนูอยู่ในรถหนูจะทำเป็นหลับ

แล้วเอาผ้าคลุมว่าหนาว แต่ป่าวเลยค่ะครูหนูต้องนั่งร้องไห้

เวลาที่หนูอยู่คนเดียว หนูก็ไปแอบร้องไห้ไม่ให้ใครเห็น

ว่าหนูอ่อนแอ   ครูค่ะหนูควรทำยังงัยดี วันนี้หนูเหนื่อยมากเลย

ค่ะ เหนื่อยจนหนูไม่อยากทำอะรัยเลย

อยากไปอยู่ที่ๆไม่มีใคร ไม่ต้องมารัรู้ว่าหนูเป็นยังไง

ไม่ต้องคอยมาแกล้งทำดีกับหนูเพื่อให้หนูทำอะไรให้




ครูค่ะถ้าวันนี้หนูจะร้องไห้อีกครั้งครูจะว่าหนูเป็นคนอ่อนแอมั้ยค่ะ

หนูจะเป็นคนขี้แพ้มั้ยค่ะครู 





สุดท้ายขอขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจและคุณครูที่ให้เกียรติมา

ตอบหนูค่ะ (สำหรับครูแล้วหนูอยากบอกว่าหนูเคยเรียนกับ

ครูครั้งเดียว แต่ครูรู้มั้ยค่ะครูไม่ได้สอนแค่เป็นครูคนนึงที่สอนเด็ก

แต่ครูเป็นมากกว่านั้นค่ะ ขอบคุณคุณครูสวยมากๆเลยนะค่ะ)

[อุซางิจัง..CUD44]

น้องรู้อะไรไหมพี่อ่านเรื่องของน้องแล้ว

เหมือนพี่มานั่งอ่านเรื่องของตัวเองเลย

แต่ก่อน(ตอนนี้ก็เหอะ)พี่เป็นเหมือนน้องเป๊ะเลย

บ้านพี่ไม่ปล่อยเลยแม้แต่น้อย

(ถามเพื่อนๆพี่ได้ทุกคน55+บ้านเพื่อนเกิดมาเคยไปทำงาน3ครั้งถ้วนอยู่มาจนจะเข้ามหาลัยแล้วเนี่ย)

ไปเรียนพิเศษหรือไปไหนก็ตามรถรับส่งจ่อหน้าประตูตลอด

ร.ร.แทบติดสยามพี่ยังเดินสยามหลงอยู่เลย

แต่ก่อนพี่ก็เคยถามคนอื่นว่าเมื่อไหร่พี่จะได้ไปไหนเอง

(จำได้ว่าเคยถามเลยแหละตอนอยู่ม.3)

มีคนบอกพี่ว่า

พ่อแม่คงเป้นห่วงมากม.ปลายเค้าก็ปล่อยเองแหละ

แต่ยังไง๊ยังไงเค้าก็ไม่ปล่อย

(จนตอนนี้ก็เหอะ เปิดคอมเล่นเนี่ยต้องขอก่อนทุกครั้งที่จะเปิดคอมพิวเตอร์น้องเป็นขนาดพี่ไหมหล่ะ)

นอนก็ยังนอนห้องเดียวกับพ่อแม่55+

แต่ว่านะ

ลองดูสิ

ลองขอแม่กลับเองสักครั้ง

ถ้ากลับให้เค้าเห็นได้เองสักครั้งนึงเค้าก็จะเริ่มไว้ใจ

พี่ลองแล้ว(พึ่งลอง)

ตอนนี้ได้กลับบ้านเอง2-3ครั้งละ(แต่บ้านพี่ห่างจากร.ร.2นาทีนะหนู)

ขนาด2-3นาทียังรถรับส่งทุกวันเลย

เหอๆ

เอาน่าลองดูๆ

ถ้าไม่ได้จริงๆก็ทำใจคิดในแง่บวกว่าเค้ารักเราเค้าหวงเรา

ทำใจยอมรับสภาพแล้วอยู่ให้ได้ในสภาพที่เราเป้น

ขอให้น้องโชคดี

[PRAEWSMILE]

อ่านแล้วพี่แอบอิจฉาน้องนะนี้

เพราะนานๆที่กว่าที่พ่อและแม่ของพี่

จะไปรับหรือไปส่ง หรือพาไปไหน

ส่วนใหญ่พี่ก็ต้องไปคนเดียวตลอดเลย

บางที่มันก็เหงาบ้างอะไรบ้างนะหนู

การไปไหนคนเดียวไม่ได้ดีอย่างที่คิดหรอก

อันตรายด้วยนะ สังคมภายนอกไม่ได้สวยงามแต่ก็ไม่ถึงกับเลวร้าย

อีกอย่างอาจจะเป็นเพราะท่านเป็นห่วงน้องไง น้องยังเด็กอยู่เลยนะ

ม.3เองใช่ไหมจ้า

เอาหน่ะๆ

ตั้งใจเรียนไปๆ ไม่ต้องคิดมากๆ

= )

[tiger555]

ป้า เสืออิจฉาป้านะ ที่ยังมีพ่อเเม่มา รับ-ส่ง บ้างอะไรบ้างนะ

ส่วนเสือ เดินไป ร.ร.มันทุกวันเลยนะ อันตรายมากเลยละ ไหนจะมลพิษ รถเมล์ ฯลฯ นะ

พ่อ-เเม่ไปส่งนะดีเเล้ว ปลอดภัยที่สู้ดดดดดดด

[GoyZ]

อิจฉาเหมือนกันง่ะ กลับเองประจำ

เพราะแม่ต้องทำงาน แม่ไม่ค่อยว่าง

วันไหนแม่มารับจะดีใจมากกกเลย

รู้สึกดี ที่มีคนมารับ 


ไม่เป็นไรนะ สู้ๆ

[Dereana]

 
ขอขยายนะคะ ^^"

สวัสดีค่ะ คุณครูสมศรี(ครูสวย)

ครูขาวันนี้หนูมีเรื่องกลุ้มใจอีกแล้ว

หลายคนอาจจะมองเป็นเรื่องไร้สาระ

แต่ครูค่ะหนูรับไม่ได้จริงๆ

วันนึงหนูบอกคุณแม่ว่า "แม่พุ่งนี้พาเมย์ไปซื้อหนังสือได้มั้ย"

(จะไปซื้อแบบฝึกหัดจะสอบเข้าเตรียมอุดม)

แม่ก้อตอบตกลงค่ะว่าได้เด๋วแม่จะพาไป

หนูก้อรอค่ะพอถึงวันที่แม่ต้องพาไป

แม่ก้อไม่พาไป ผลัดไป 2 วันแม่ก็ไม่พาไป

ทั้งๆที่แม่รับปากเป็นอย่างดี

แต่แม่ก็ไม่พาไป วันนี้แม่บอกว่าจะพาไปแน่นอน

แต่แม่ก็ไม่พาไปอีกแล้ว แล้วแม่ก็ถามหนูว่าโกรธมั้ย

หนูบอกว่าไม่โกรธ แต่ข้างในหนูคิดว่า หนูไม่ได้โกรธ

จริงๆแต่ว่ามันเป็นความรู้สึกที่เสียใจมากกว่า

ที่ว่าทำไมไม่รักษาพูด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่ไม่รักษา

คำพูดกับหนูแต่เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้


หนูจะไปบอกแม่เลยให้พาไปถ้าหนูไปเองเป็น

หนูอยากทำอะไรด้วยตัวเองได้บ้าง

หนูอยากกับบ้านเองบ้าง

หนูอยากไปไหนเองบ้างโดยที่ไม่มีใคร

แต่แม่ไม่เคยเลยไม่เคยให้หนูไปเองเลย

แต่ครูรู้มั้ยค่ะว่าเวลาหนูจะไปเรียนหรืออยากไปที่ไหนก้อแล้วแต่

หนูต้องรอให้ท่านพาไป บางครั้งก้อมีพูดประชดกัน

แบบว่า  วันนี้เสียเวลาแต่มานั่งส่งลูก  ครูรู้มั้ยค่ะว่าคนเป็นลูก

รู้สึกอย่างไงเราได้แต่ยิ้มแบบขมขื่นไป

แต่ในใจหนูคิดว่าถ้าหนูไปเองเป็นหนูก็ไม่อยากเป็นภาระให้ใคร

หรอก  บางครั้งพี่หนูก็ด่าว่าแค่เนี่ยไปเองก็ไม่เป็น ครูหนูไม่ใช่

ไม่อยากไปเอง แต่หนูไปไม่เป็น บางครั้งก้อบอกว่า ชอบทำตัว

ให้เป็นภาระของคนอื่น   หนูได้แต่เข้มแข็งต่อหน้าทุกคนที่ว่า

หนู แต่ครูรู้มั้ยค่ะเวลาที่หนูอยู่ในรถหนูจะทำเป็นหลับ

แล้วเอาผ้าคลุมว่าหนาว แต่ป่าวเลยค่ะครูหนูต้องนั่งร้องไห้

เวลาที่หนูอยู่คนเดียว หนูก็ไปแอบร้องไห้ไม่ให้ใครเห็น

ว่าหนูอ่อนแอ   ครูค่ะหนูควรทำยังงัยดี วันนี้หนูเหนื่อยมากเลย

ค่ะ เหนื่อยจนหนูไม่อยากทำอะรัยเลย

อยากไปอยู่ที่ๆไม่มีใคร ไม่ต้องมารัรู้ว่าหนูเป็นยังไง

ไม่ต้องคอยมาแกล้งทำดีกับหนูเพื่อให้หนูทำอะไรให้




ครูค่ะถ้าวันนี้หนูจะร้องไห้อีกครั้งครูจะว่าหนูเป็นคนอ่อนแอมั้ยค่ะ

หนูจะเป็นคนขี้แพ้มั้ยค่ะครู 





สุดท้ายขอขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจและคุณครูที่ให้เกียรติมา

ตอบหนูค่ะ (สำหรับครูแล้วหนูอยากบอกว่าหนูเคยเรียนกับ

ครูครั้งเดียว แต่ครูรู้มั้ยค่ะครูไม่ได้สอนแค่เป็นครูคนนึงที่สอนเด็ก

แต่ครูเป็นมากกว่านั้นค่ะ ขอบคุณคุณครูสวยมากๆเลยนะค่ะ)

[/size]

[Dereana]

^_____________^" ขออนุญาติตอบนะคะ 
คือว่า ช่วงนี้คุณครูไม่ค่อยว่างอ่ะคะ ^^"

ไปไม่เป็น แล้วทำไม ไม่หัดไปให้เป็นหละคะ?
ไก่หัดขับรถยนต์ตอนป.6 แต่ไปไหนไม่เป็นเพราะจำทางไม่ได้ค่ะ ^^"

แต่พอถึงเวลาไปไหนมาไหนกับคุณพ่อ ไก่ก็จะเริ่มพยายามจำทาง
แล้วก็จะพยายามไปเอง - -*

ถ้าพูดว่า"ไม่เป็น" แล้วไม่พยายาม คุณก็จะทำอะไรไม่เป็นซักอย่างนะคะ


คุณโชคดีกว่าไก่มากนะคะ เราเหมือนอะไรที่ตรงข้ามกันเลย~~ T_T"

คุณมีคุณแม่มารับไปนู่นมานี่ แต่ไก่...ขับรถพาแม่ไปโรงพยาบาล
ไปนั่งดูคุณพยาบาล เอาเข็มจิ้มคุณแม่ ดูดเลือดคุณแม่ไป~~ 
แบบนี้พอจะเรียกได้ว่า คุณเป็นคนที่โชดดีรึยังคะ??

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ขอบคุณพี่วิว พี่แพรว พี่ไก่ และGoyz นะคะที่เข้ามาตอบ

พวกหนูตอบได้ดีมากๆ เพราหนูตอบจากประสบการณ์ตรงที่สามารถไปกระตุกสติเมเปิ้ลให้คิดถึงสิ่งดีๆที่เมเปิ้ลมี แต่อาจมองข้ามไป

ทีนี้คุณครูสรุปนะคะ

จุดหมาย: จะไปซื้อหนังสือมาสามครั้ง

ผล: น้อยใจ แม่ไม่ได้พาไปซื้อหนังสือ

แก้โดย

1.หาเพื่อนหรือคนในบ้านไปเป็นเพื่อน ระบุสถานที่ เวลากลับให้คุณแม่

เมื่อถึงร้านให้โทรบอกว่าหนูถึงแล้ว

ใกล้เวลากลับก็บอกว่ากำลังจะออก คาดว่าจะถึงบ้านกี่โมง

จะกลับกันอย่างไร

ถ้ากลับแท็กซี่ ระหว่างนั่งบนรถ คอยดูเส้นทาง สังเกตสีรถว่าสีอะไร

ทะเบียนที่ติดอยู่ปริเวณใต้กระจกหน้าต่างคืออะไร จดจำไว้

เผื่่อลืมของหรือเกิดเหตุไม่คาดคิดจะได้ตามแทกซี่ได้ทัน

พึงรักษาคำพูด รักษาเวลา อย่าแว๊บไปนอกเส้นทาง

การกระทำเช่นนี้จะสะท้อนให้เห็นถึงความรับผิดชอบของหนูค่ะ

2.กลับมาแล้วให้บอกคุณแม่ทันที และเล่าให้ท่านฟังให้ท่านสบายใจและไม่เป็นห่วงว่าเราสามารถเดินทางไปกลับเองได้

และมีไหวแววพอในการดูแลตนเอง



ลองขออนุญาตทำดูนะคะ  เริ่มจากระยะทางใกล้ๆก่อน

อยู่ในบ้านหัดช่วยงานคุณแม่ เพราะงานจะสะท้อนความละเอียดรอบคอบของหนู

ไม่เข้าใจอะไรควรไต่ถามจากผู้ใหญ่

อยู่นอกบ้าน เป็นลูกผู้หญิงไม่ควรไว้ใจใคร โดยเฉพาะคนแปลกหน้า อย่าไปไหนคนเดียว เพราะสังคมปัจจุบันคนติดยาเสพติดมีมากนัก

เปลี่ยนจากความน้อยใจเสียใจ เป็นการตั้งโจทย์ ผล และ วิธีแก้ดีกว่านะคะ

ร้องไห้ไป ก็มีแต่ทำให้ไม่สวยนะลูก อะดรีนาลีนก็หลั่ง อ่านหนังสือต่อก็ไม่ได้

เป็นมนุษย์ก็ต้องเจอปัญหาเป็นธรรมดา

คุณแม่ไม่รักษาสัญญา อาจเป็นเพราะท่านติดธุระ หรือเวลาคุณแม่พูดอะไรที่ทำให้หนูน้อยใจ หนูก็ไม่ต้องคิดมาก เพราะแม่แค่พูด แต่สุดท้ายแม่ก็เลี้ยงดูหนูนะลูก

พอดีคุณครูโตมาพร้อมคำพร่ำบ่นพร่ำว่า ว่าเสร็จก็ออกไปไหนไม่ได้ คุณแม่คุณครูชอบเข้าโหมดพูดซ้ำๆๆ(เพราะวัยของท่านน่ะค่ะ เป็นทุกคน)

แต่พอมาถึงวันนี้จะเห็นคุณค่ามากที่ท่านพร่ำสอน



อย่าเป็นเด็กคิดมากนะคะ

เด็กคิดมากมักจะหมดแรงสร้างสรรค์สิ่งดีงามและเกื้อประโยชน์

คิดน้อยๆ ทำเยอะๆนะลูก


เห็นไหม  ไม่น่าเครียดเลย

หัดพึ่งตนเองเอาไว้มากๆนะคะ

เข้มแข็งดีออก และพัฒนาไปสู่การเป็นที่พึ่งให้คนอื่นด้วย

สังคมจะได้น่าอยู่


เวลาเติบใหญ่ พูดอะไรต้องรอบคอบ เพราะจะกลายเป็นการสร้างความหวังให้เด็ก

แต่พออยู่ในวัยเด็กก็ต้องหัดเข้าใจผู้ใหญ่ที่ทำงานหาเงินให้เราใช้นะคะ



คิดอย่างไร ก็มีแต่ได้ประโยชน์เนอะ

เอ้า...เริ่มต้นใหม่

สู้ๆนะคะ



เด็กบอร์ดคะ  ขอบคุณนะคะที่ดูแลเพื่อนๆให้สังคมของเรา

คุณครูคงต้องออกก่อนนะคะเพราะทิ้งงานไว้

หนูก็เช่นกัน เข้ามาแป๊บเดียวก็ไปอ่านหนังสือกันได้แล้วนะคะ

บ๊ายบายค่ะ

[NaNToR+]

นั่นแหละค่ะ

ทำตามที่ คุณครูบอกแหละค่ะ

ลองดูนะคะ

ที่แม่เค้าไม่ปล่อยหนูเนี่ย

ก็อยากที่เพื่อนๆพี่ๆ คุณครูบอกไว้ว่า

คุณแม่เค้าคงเป็นห่วงค่ะ

สังคมข้างนอกเนี่ย มันไม่ได้สวยงามอย่างที่น้องคิดนะคะ

ยังไงพี่ว่านะ

ตอนนี้ ขอให้น้องตั้งใจอ่านหนังสือดีกว่าค่ะ

พี่เป็นกำลังใจให้ค่ะ

สู้ๆ

^^

[Dereana]

ค่ะ คุณครู ^^"

ดูแลสุขภาพนะคะเด็กเมืองดอกคูณเสียงแคนเป็นห่วงค่ะ *0*