เครียด ทำไงดีครับครูแม่...!

[มาริโอ้(ว)]

ครูครับ ผมเครียดอะ

ไม่เคยเครียดอย่างนี้มานานมากแล้ว

ตั้งแต่ม. 6 เทอม 1 ตั้งแต่ขึ้นมาทำงานใหญ่ๆ หลายๆงาน

ผมเครียดตลอด เพราะไหนจะเรื่องในห้องเรียน เรื่องกิจกรรม เรื่องการโดนกดดันจากรอบข้าง

ตอนนั้นผมเครียดมาก ไมเกรนกินบ่อย มากครับ

หลายต่อหลายครั้งเคยท้อ แอบร้องไห้คนเดียวในห้องนอน

ดูมันอ่อนแอ มากเลยครับ ไม่น่าจะขึ้นมาทำงานตรงนี้ได้

และพอผ่านกิจกรรมต่างๆมาเทอม 2 มันก็เริ่มหายไป เพราะทุกอย่างเริ่มลงตัว

แต่พอมาวันนี้ หลังจากสอบ O-NET เสร็จ

มันรู้สึกแปลกๆตรงที่ว่า อ่านหนังสือมาก็เยอะพอสมควร แต่ที่ทำลงไปมันไม่เต็มที่อ่ะครับ

สังคมจาก 80 ข้อปีที่แล้วเพิ่มมาเป็น 100

ไทยจาก 80 ก็เพิ่มมา 100 เช่นกัน

ผมว่าผมค่อนข้างมั่นใจใน O-net มาก

เพราะทำปีเก่าๆ 60 - 80 ตลอด

ยกเว้นตอนทำแรกๆ ได้ไม่ถึง

แต่วันนี้มันแย่อ่าครับ อาการมันกลับมา

มันรู้สึกว่าสิ่งที่ทำลงไปมัน น่าจะได้ดีกว่านี้

เช่น ภาษาไทย ฝนข้อสุดท้ายในเวลา สอง นาทีสุดท้ายในการสอบ

มันไม่รอบคอบ มันกดดัน ด้วยเวลา และจำนวนข้อสอบที่เพิ่มขึ้น

มันไม่เป็นไปตามที่ผมคาดไว้มากอ่าครับ

แล้วสิ่งที่ผมฝันไว้มันจะได้ไหม

เพียงแค่ Onet ยังทำได้ไม่ดี

มันก็คงจะจบสิ้น

เครียด กลับมา ปวดหัว มาก

อยากเล่นเกมส์ อยากพักผ่อน อยากนอน อยากเฮฮากับเพื่อนๆ

แต่อารมณ์มันแปลกๆ มันเป็นอารมณ์ที่หว่าเหว้ไร้จุดหมายมากอ่าครับ

และอีกอย่างผมเป็นคนเครียดง่ายอยู่แล้ว

ทำไงดี ให้มันดีขึ้นดีอ่าครับ

ผมว่าอีกสักพักคงจะปวดหัวมากกว่านี้ชัว

ตามอาการเดิม ปวดตา ปวดหัวอย่างแรง ปวดขมับ บลาๆ

เฮ้อ! ทำไมมันแย่อย่างนี้ ไม่เข้าใจ

ปล. ที่พิมพ์ลงบอร์ดไม่กล้าโทรไปกวนเวลาส่วนตัวครูมาก เลยขอลงไว้ในนี้ละกันครับ

[อุซางิจัง..CUD44]

นี่ๆเย็นไว้ - -

ก็ที่คุยๆกันไปก็เห้นหนิว่า

"มันยากกกก"

ปีนี้คะแนนน่าจะลดลง

ส่วนไอ้เรื่องที่เราทำข้อสอบเร็วเนี่ย

มันนิสัยเสียส่วนตัวเวลาอยู่ในร.ร.เราก็ทำเร็วสุดในร.ร.อยู่แล้ว

อย่ายึดว่ามันเท่ากะคนปกติ - -

[Dereana]

 
- -*

ใจเย็นค่ะพี่แมลงป่อง พี่ไม่ได้อยู่คนเดียว
พี่ยังมีกำลังใจจากใครหลายๆคน

คุณครู คุณแม่ คนที่พี่รักทุกคน คุณตา คุณยาย
หรือแม้แต่ไก่เองก็เป็นกำลังใจให้พี่นะคะ

คะแนนยังไม่ออกเลย...ยังไม่รู้ผลที่แน่นอน
จะเครียดไปทำไมก็ยิ้มเข้าไว้ค่ะ


พี่แมลงป่องคะ

"พระเจ้าไม่สร้างตาหลังให้มนุษย์
เพราะท่านต้องการให้เรามองไปข้างหน้า

ท่านไม่ต้องการให้เรามองกลับไปแต่อดีต

อะไรที่เราย้อนเวลาไปแก้ไขไม่ได้

จะคิดให้ตัวเองทุกข์ไปทำไมคะ

คิดถึงอนาคตดีกว่า ว่าจะทำยังไงให้มีความสุขนะคะ

อิอิ

[มาริโอ้(ว)]

ขอบคุณนะ วิว และ น้องไก่

แต่มันแย่ๆจริงๆ มันแปลกๆ ความรู้สึกมันเป็นอย่างนั้น

ใช่ว่าทำไม่ได้ แต่มันคงออกมาเน่ามากๆแน่ๆ

[PRAEWSMILE]

ใจเย็นนะพี่ป่อง
อย่าไปเครียดเลย
มันผ่านมาแล้วๆ ๆ
ปล่อยวางๆ

= )

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ป่องครับ..

ป่องเป็นลูกครูแม่ใช่ไหมลูก

ลูกครูแม่ต้องเข้มแข็งนะครับ

หนูก้าวมายังไมถึงหนึ่งในสี่ของชีวิต หนูก็ท้อแล้วหรือครับ

ถ้าหนูทำงานเพราะงาน หนูจะยกผลของงานให้ความเพียรและยกความดีนี้ให้สถิตย์คู่โลก

แต่ถ้าหนูทำงานเพื่อผลอันเป็นรูปธรรม

หนูจะถูกอามิสยอกแทงปักอกกลางขั้วหัวใจ

"นกอยู่บนฟ้า มันต้องบิน บิน บินไปให้ไกล บินไปให้ถึงจุดหมายนะครับ"


ครูแม่เป็นเพียงนกที่ไร้ค่า เปรียบได้ก็แค่นกกระจิบ

แต่ครูแม่ไม่เคยหวั่นไหว ไม่เคยนึกเปรียบเทียบตนเองกับพญาเหยี่ยว พญาอินทรี

ปีกของนกกระจิบอาจไม่ใหญ่ทรงพลังในการกระพือเท่าอินทรีหรือเหยี่ยวฟ้า

แต่นกกระจิบก็มีสองปีกกับหนึ่งหัวใจเท่าพญาอินทรี แม้นกตัวน้อยจะบินทะยานไม่สูงเทียมเท่าพญาอินทรีหรือเหยี่ยวฟ้า

แต่นกกระจิบก็มีสิทธิ์ไปถึงจุดหมายได้เหมือนกัน

ที่สำคัญสายลมไม่เคยเดียดฉันสายพันธ์นกตัวใดให้ผิดแผกแตกต่างกันไป

โลกให้ความขยันมาเท่ากันนะครับป่องลูกรัก ต่างกันที่ใครจะใช้หรือไม่ใช้เท่านั้น

และใช้แล้วจะท้อจนเลิกล้มความตั้งใจ

หรือจะก้าวต่อไปอย่างมั่นคง

ทำไมลูกมาท้อเสียเล่าครับ

ถ้าลูกบอกว่าลูกทำไม่ได้แม่ไม่เสียใจนะลูก

แต่ถ้าลูกบอกว่าลูกท้อ แล้วแม่จะมีพลังพยุงปีกแห่งรักที่พร้อมจะกางออกเพื่อปกคลุมกกกอดลูกนกให้อบอุ่นต่อไปได้อย่างไรครับ

เราต้องดำเนินชีวิตด้วยสตินะครับ ไม่ใช่ด้วยอารมณ์หรือความสมหวังหรือผิดหวัง



มีนักไต่เชือกคนหนึ่ง เขาอยากไต่เชือกจากตึก World Tradeตึกที่สูงที่สุดในโลกในสมัยนั้น

เขายอมปลอมและหลบลอดสายตายามเข้าไปในตึกนั้นได้ในที่สุด

เขายิงเชือกเจาะตึกเพื่อขึงเชือกที่จะใช้ไต่เป็นระยะที่ไกลและสูงจนน่ากลัว

สุดท้ายชายผู้นั้นได้ก็เดินไต่จากตึกหนึ่งสู่อีกจุดหนึ่งสมดังใจหวัง

ที่ปลายทางมีตำรวจคอยยืนรอรับเขา แต่พอเขาเดินไปใกล้ถึงตำรวจ เขาวกกลับหลัง เพื่อไต่กลับไปมาจนเขาพอใจ

เขากล่าวว่า เขาไม่อยากดังที่ทำเช่นนี้ แต่เขาปรารถนาที่จะทำในสิ่งที่เขาได้ใฝ่ฝันมาเท่านั้น แม้อาจต้องแลกด้วยชีวิตก็ตามที

ใจที่เป็นสมาธิของเขาทำให้เขาจดจ่ออยู่ที่เส้นเชือก หากเขาไขว้เขวเพียงเล็กน้อย ชีวิตของเขาอาจแหลกเละบนผืนดิน


ป่องเห็นไหมลูก

ตอนที่แม่ครูเรียนหนังสือ แม่ครูเป็นเด็กโง่ๆ โง่จนกลายเป็นความบริสุทธิ์ของจิตใจ

ไม่คิดเทียบดวงตะวัน ขอเพียงกระพริบแสงชองหิ่งห้อยให้สมกับหนึ่งชีวิตที่ได้เกิดมา

แม้จะเป็นแสงที่ขาดความเจิดจรัส แต่แม่ครูก็ภูมิใจที่เราได้ทำหน้าที่ได้สมบูรณ์ที่สุด

กับเพียงไม่กี่วันที่ได้กระพริบแสง แม้จะต้องตายจากโลกนี้ไป ก็ภูมิใจที่ได้กระทำเต็มความสามารถที่ตนมีอยู่



ป่องลูกรัก

สมัยก่อนไม่มีคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

แต่วัดพระเเก้วก็เรืองรองสวยงามดุจดั่งสวรรค์บนพื้นดิน

ด้วยรักและศรัทธาเต็มดวงจิตต่อชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ งานศิลปะจึงได้รับการหลอมหล่อขึ้นมาอย่างสง่างาม

หรือป่องยังยึดติดในผลของความดีมากกว่าการสร้างความเพียรพยายามหรือสร้างเหตุให้เกื้อต่อผลล่ะลูก



เชื่อแม่ครูนะลูก

ปาดน้ำตา หายใจเข้าออกลึก

หายใจเข้าให้กำหนดคำว่า "อด"

หายใจออกให้กำหนดตำว่า"ทน"นะลูก

เราเป็นข้าแผ่นดินในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ

ธ ผู้ทรงเสียสละเพื่อพวกเรา

คนในชาติก็คือชาตินะลูก

ชาติจะพัฒนาได้ต้องอาศัยคนที่เข้มแข็ง ไม่ต้องคิดถวิลเรื่องที่ผ่านมา

คิดแต่เพียงการทำหน้าที่ให้ดีที่สุดนะลูก



คะแนนเป็นเรื่องของสวรรค์

แต่ความขยันเป็นเรื่องของเรานะครับ


สู้นะลูก


แม่ครูไม่กลัวว่าจะมีลูกเก่งหรือไม่

แต่แม่ครูกลัวว่าลูกๆของแม่ครูจะเป็น"คนอ่อนแอ" หรือ"คนขี้แพ้"

สู้นะครับ

แม่ครูเป็นกำลังใจให้ป่องลูกรักนะครับ

พี่ๆน้องๆทุกคนก็คอยให้กำลังใจป่องอยู่นะลูก

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ปล. ที่พิมพ์ลงบอร์ดไม่กล้าโทรไปกวนเวลาส่วนตัวครูมาก เลยขอลงไว้ในนี้ละกันครับ

ไม่มีคำว่ารบกวนเวลาสำหรับทุกความทุกข์ของพวกหนูค่ะ

ยินดีเสมอค่ะ

ขอบคุณที่ร่วเป็นเพื่อนร่วมสุขร่วมทุกข์บนโลกใบนี้ค่ะ

วันข้างหน้า หนูก็จะกลายเป็นผู้ที่คอยให้กำลังใจเหมือนทุกคนในบอร์ดนี้นะคะ

เรามาร่วมสร้างสังคมสีเขียวกันนะคะ

[มาริโอ้(ว)]

ขอบคุณครับครูแม่...

ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ เพียงแค่มันเครียด ในความไม่มั่นใจด้วยนะครับ

เอาหน่ะ เอาใหม่ก็ได้ครับ...

จงอย่ายึดติดกับอดีตใช่ไหม...

จงก้าวต่อไปอย่างไม่ท้อถอยใช่ไหม...

ความเครียดของผมครั้งนี้มันคงจะดีขึ้นในวันพรุ่งนี้ผมคิดเช่นกันนั้น...

ผมรับครูแม่นะครับ...และผมจะรักตลอดไป

ปล. น้ำตาซึม เมื่ออ่านจบ รักมากมาย ย ย ย ย

ขอบคุณทุกคนนะครับ

เริ่มต้นใหม่กับ A-net แต่ถ้าอันนี้ทำไม่ได้จริงๆคงไม่เครียดกับมันแน่นอนครับ อันนี้ทำใจไว้แล้ว

[Unidentified Girl]

จงอย่ายึดติดกับอดีตใช่ไหม...

ใช่แล้วป่อง

เวลามิอาจย้อนคืน

มัวแต่คิดเรื่องเก่า เสียเวลาพัฒนาเรื่องใหม่นะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ดีมากครับ

เวลาของชีวิต ควรผ่านไปอย่างมีพลังที่จะสร้างสรรค์วันใหม่

สู้ๆนะครับ

พักผ่อนก่อน

(อย่าเพิ่งอ่านคำตอบของพี่วิว

พี่วิวเขาเก่งนะครับ

แล้วเขาก็เตรียมจะเป็นอักษรศาสตรบัณฑิตที่รู้จริงในวิชาชีพ

ต่อไปเราจะมี "ครูวิว"ในวงการการศึกษาอีกคน


ใครอ่านของพี่วิวอาจรู้สึกว่าทำไมเราตอบผิดมากมาย

อย่าเพิ่งเปิดดูนะครับ

เดี๊ยวจะบั่นทอนกำลังใจ

พี่วิวเขาสอบสบายๆแล้ว ใจสบายก็เลยมองอะไรทะลุปรุโปร่ง)

[มาริโอ้(ว)]

ที่จริงเครียด สองวิชาเนี่ยแหละครับ

สังคม ไทย...

แต่พอเข้าไปในบอร์ดของเด็กดีก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นกับสังคม

เพราะมีแต่คนบอกว่ายาก ไม่ใช่ผมคิดเองไปคนเดียว

ไทย...ง่ายมีคนจำนวนหนึง(ไม่รู้มากหรือน้อย)บอกว่าทำไม่ทัน แต่ยังดีที่ผมทำทัน

และส่วนนี้มันก็เลยทำให้ผมดีขึ้นมากๆ ประกอบกับ ครูแม่ของผม

ปล.อังกฤษ No comment ครับ

[violettals]

พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ

เราอาจจะเหนื่อย

แต่อย่าให้ตัวเองเครียด อย่าให้ท้อถอยนะคะ

สู้ต่อไปนะคะ นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้น เรายังมีโอกาสในชีวิตอีกเยอะนะคะ

[NUC *]

สู้ ๆ นะ พี่ป่องง


อย่าเครียด ๆ ๆ


น้องคนนี้เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^ ^

[คุณผู้หญิงแห่งแสงสูรย์]

ป่อง

ในฐานะที่เราเป็นเพื่อนกัน ทำงานร่วมกัน และ มีเลือด ชมพู-ฟ้า เหมือนกัน

ถึงจะอยู่กันคนละโรงเรียน

แต่สวนกุหลาบ เค้าไม่ทอดทิ้งกัน

ชั้นรู้ว่าตอนนี้แกเป็นอะไร

แต่เราอยากบอกนายว่า ชั้นไม่เคยทอดทิ้งแก

ชั้นเป็นกำลังใจให้แกเสมอ

เชียร์เสมอๆ

อย่าท้อถอยกับสิ่งที่เราผิดไป

เรายังมีเวลาเริ่มต้นให้ทบทวนใหม่

ถึงแม้จะมีคนบอกว่า 4 วันมันไม่ทัน

ถ้าเราเอาเวลานั้น มาทบทวนละ เกิดประโยชน์ด้วย

สู้ๆนะป่อง

ทุกคนด้วยน้าๆๆๆๆๆ

^^"

เป็นกำลังใจให้ เชียร์เสมอจ้า

จุ๊บส์ๆๆ ^3^ๆๆ